Dit boek is zo somber als de titel doet vermoeden. En somber bedoel ik niet enkel negatief, eerder realistisch. Door het boek “Het drama van het begaafde kind” te lezen wordt je keihard met je neus op de feiten gedrukt dat een kind niet schadevrij kan opgroeien, nooit. Een heftig besef voor mij, ooit zelf kind en nu moeder.

 

Krenkingen

Dat een kind onmogelijk schadevrij kan opgroeien vind ik een deprimerende en tegelijkertijd hoopvolle gedachte. Je kunt namelijk nog zo je best doen, een kind loopt hoe dan ook beschadigingen op. Alice Miller, de schrijfster, spreekt over krenkingen. De manier waarop volwassenen kinderen proberen op te voeden, ook weer gekleurd vanuit hun eigen kinderervaringen, leidt vaak tot krenkingen van het kinderwezen.

 

Dat is het kind in mij

En zo gaan trauma’s van generatie op generatie door. Krenkingen worden doorgegeven. Onbewust vanuit de kinderervaringen in de volwassenen die “afrekenen” met het kind wat zij nu voor zich hebben. Ik herken het bij mezelf in alle eerlijkheid want, ik ben met momenten zo onredelijk en onaardig tegen mijn kind, dat kan onmogelijk uit een realistische volwassene komen. Dat is het kind in mij wat van zich laat horen. Het overkomt me. Dat is geen excuus, het is een constatering.

 

Wat geef je door?

Een citaat uit het boek over die vreselijke minachting naar het kind:

“De minachting is het wapen van de zwakke, een manier om zich te beschermen tegen gevoelens die herinneren aan de eigen geschiedenis. En de oorsprong van elke vorm van minachting en discriminatie is de meer of minder bewuste, ongecontroleerde, verborgen en door de maatschappij … getolereerde machtsuitoefening van de volwassene over het kind.”

Zoals je misschien kunt opmaken uit dit citaat, het is geen eenvoudig boek. Het schetst en verklaart de complexe wisselwerking tussen ouder en kind en de uitwerking die dit op het kind heeft. Ik vond het waardevol om nog maar weer eens te beseffen wat je nou eigenlijk echt doorgeeft aan je kind. Fijn dat mijn zoon zich zo goed gedraagt. Maar, ten koste van wat…?

 

Afwijzing

Een van de redenen die Alice Miller geeft voor het feit dat we soms zo afwijzend op onze kinderen reageren: “Het komt vaak voor dat de gaven van een kind (intensiteit van gevoelens, diepgang van ervaringen, nieuwsgierigheid, intelligentie, opmerkzaamheid, die natuurlijk ook kritiek inhoudt) de ouders confronteren met conflicten die zij sinds lang trachtten af te weren met behulp van regels en voorschriften.”

De zoektocht naar je ware zelf

Dit boek, het drama van het begaafde kind is geen lichte kost. Het geeft echter wel waardevolle en misschien wel noodzakelijke inzichten in het ontstaan van ons als volwassenen en de vorming van ons kinderen. Het dwingt je om na te denken over welke boodschappen je nou daadwerkelijk doorgeeft. En het verklaart waarom je bent zoals je bent en waarom je de zoektocht naar je ware zelf zo ingewikkeld is.

 

Conclusie en praktische waarde

Je kunt als ouder niet schadevrij opvoeden. Het enige wat je kunt doen is je bewust worden van de sporen die jouw opvoeding op jou heeft achter gelaten. Om zodoende te ontdekken hoe je patronen kunt doorbreken. Echter, onder druk komt het kind in ons weer naar boven en handelen zoals onze ouders naar ons deden. Hoe bewuster en milder je naar dit principe kunt kijken, hoe beter je in staat bent om een tegenwicht te bieden.

 

 

De link met PRCHT

PRCHT helpt je om patronen te doorbreken. Patronen waar je je vaak niet van bewust bent maar die remmend werken. Voor jou maar ook voor je team:

• Je ervaart meer regie
• Je krijgt meer en beter contact met jezelf en anderen
• Jij en je team worden weerbaarder en krachtiger

Patronen doorbreken kan alleen vanuit bewustzijn. Dat is spannend en zeker niet makkelijk. Maar het kan wel. Voor jezelf, je team, je kinderen en anderen uit je omgeving is het bevrijdend om hiermee aan de slag te gaan.

Wil je weten wat PRCHT voor jou en/of jouw medewerkers kan betekenen? Klik dan HIER.